Suriye Savaşı, Suriye İsyanı, Suriye Krizi veya Suriye Devrimi olarak da bilinen bu çatışma, Suriye Baas Partisi'ne sadık olan askerler ve bu askerleri destekleyen milis güçler ile bu partiyi iktidardan indirmek isteyen Suriye Muhalefeti arasında başlamıştır. Daha sonrasında bazı Kürt, Türkmen, Dürzi ve Süryani gruplarının yanı sıra El Nusra, IŞİD gibi terör örgütlerinin de dahil olduğu çatışmalar haline gelmiştir. Son dönemde ise Türkiye, ABD, Rusya, İran ve diğer dış güçlerin müdahalesiyle uluslararası bir boyut kazanmıştır. Gösteriler 15 Mart 2011 tarihinde başlamış olup, Nisan 2011 itibariyle ülkenin tamamında etkili hale gelmiştir.

Suriye Ordusu, Nisan 2011'de isyanı bastırmak için hükümet tarafından görevlendirilmiş ve Suriye askerleri ülkenin dört bir yanında göstericilere ateş açmıştır. Aylarca süren askeri baskının ve kuşatmaların ardından gösteriler silahlı isyan şekline dönüşmüştür. Genellikle kaçak askerler veya gönüllü askerlerden oluşan muhalif birlikler, merkezi bir liderlik olmaksızın direnişe geçmiştir. Ülke genelinde neredeyse tüm şehir ve kasabalarda gerçekleşen çatışmalar asimetrik savaş niteliği taşımaktadır. 2013 yılında Hizbullah, Beşar Esad'a sadık güçlerin yanında savaşmaya başlamıştır. Beşar Esad yönetimi, İran ve Rusya'dan mali destek ve askeri yardım alırken, muhalif birlikler Suudi Arabistan ve Katar'dan silah yardımı almaktadır. 2013'ün Haziran ayı itibarıyla Beşar Esad yönetimi ülkenin yaklaşık %60'ını kontrol altına almıştır. 2012'nin sonlarında yayınlanan bir BM raporu, ülkede yaşanan iç savaşın Sünni muhalifler ve Nusayri Sebbiha Milisleri arasında süregelen ve bariz derecede mezhepsel bir çatışma olduğunu belirtmiş, ancak hem hükümet hem de muhalefet bunu reddetmiştir.

Birleşmiş Milletler'in verdiği verilere göre ölü sayısı 2015'in Ocak ayı itibarıyla 220,000'i geçmiştir. Suriye Politik Araştırmalar Merkezi (SCPR), Suriye'de yaşanan savaş nedeniyle doğrudan veya dolaylı sebeplerden ötürü hayatını kaybeden toplam insan sayısının 2016'nın Şubat ayı itibarıyla 470,000 olduğunu açıklamıştır. Raporlarda yer alan bilgilere göre on binlerce göstericinin devlet hapishanelerinde hapsedildiği ve bu göstericilerin sistemli işkenceye ve terör saldırılarına maruz kaldığı görülmektedir. Uluslararası organizasyonlar tarafından yapılan değerlendirmelerde, hem Baas Partisi hükümeti hem de muhalefet insan hakları ihlalleriyle defalarca suçlu bulunmuştur. Uluslararası Af Örgütü ve Birleşmiş Milletler'in 2012 ve 2013 yıllarında Suriye'de gerçekleştirdiği soruşturmalar ve saha araştırmalarına dayanarak, işkencelerin ve savaş suçlarının büyük bir bölümünün Baas Partisi hükümeti tarafından gerçekleştirildiği sonucuna ulaşılmıştır. Savaş sırasında kimyasal silahların birçok kez kullanıldığı ortaya çıkmış ve bu durum uluslararası alanda büyük tepki çekmiştir.

İsyan, Arap Baharı'nın etkisiyle 2011 Ocak ayından itibaren küçük gösteriler halinde başlamış, zamanla büyüyerek insan hakları ihlallerine ve yolsuzluğa karşı sivil bir başkaldırıya dönüşmüştür. Büyük çaplı gösteriler ise güney şehri Dera'da 15 Mart 2011 tarihinde ortaya çıkmıştır. Bu sebeple Dera, ilerleyen zamanlarda "Devrimin Beşiği" olarak anılmaya başlamıştır. Gösteriler kısa sürede ülke geneline yayılmıştır. Hükümet, gösterilere geniş çaplı işkenceler, polis şiddeti, tutuklamalar ve sansür ile cevap vermiştir, ancak gösteriler genişlemeye devam etmiştir. Nisan ayının son günlerinde Beşar Esad, direniş gösteren şehir ve kasabalara karşı büyük çaplı bir askeri harekât başlatmıştır. Harekata piyadeler, ağır silahlar ve tanklar ile katılmış, tüm bu olanlar kısa sürede yüksek sayıda sivil ölümlerine sebep olmuştur.

Askeri baskıların hemen ardından birçok asker göstericilere katılmak için kaçmış ve birçok gösterici de silahlanmaya başlamıştır. Cisr eş-Şuğur kasabasında, büyük çaplı gösterilerden yaklaşık 79 gün sonra, 4 Haziran 2011 tarihinde ilk silahlı çatışma başlamıştır. Suriye Ordusu'nun bir cenaze törenine katılan büyük bir kalabalığın üzerine ateş açmasıyla birlikte öfkeli göstericiler, ateş açılan binayı ateşe vermiş ve 8 güvenlik görevlisinin ölümüne sebep olup, ele geçirilmiş olan polis istasyonundaki silahları toplamış ve çevresini abluka altına almıştır. Güvenlik güçleri ile göstericiler arasındaki silahlı çatışmalar devam etmiştir. Birçok güvenlik görevlisi, sivillerin üzerine ateş açmayı reddeden askerlerin bazı ajanlar tarafından öldürülmelerinin ardından kaçarak göstericilere katılmış ve muhalif güçleri gitgide büyütmüşlerdir.