Yermük Savaşı, Halid bin Velid komutasındaki İslam ordusuyla Doğu Romalılar arasında gerçekleşmiştir ve Doğu Roma ile Araplar arasındaki en büyük muharebe olarak tarihe geçmiştir. Hz. Ömer, Halid bin Velid'i Irak'ın fethiyle görevlendirdikten sonra, Suriye'nin güneyi ve Lübnan civarını fethetmek üzere ayrı bir ordu hazırlamaya başlamıştır. Hicretin 12. yılının sonlarına doğru, Hz. Ömer tarafından komutan olarak Amr bin As, Şurahbil bin Hasane ve Ebu Ubeyde bin Cerrah seçilmiştir. Bu komutanların her biri, Yermük'e farklı yollardan gidecektir.

Dönemin Bizans İmparatoru Heraklius, İslam ordusunun Şam'a sefer düzenleyeceğini duyunca Humus'a giderek savaş hazırlıklarına başlamıştır. Ayrıca Heraklius, İslam ordusunun dört komutanla idare edildiğini öğrenince, bu komutanlarla ayrı cephelerde savaşacağını düşünmüş ve bu durumdan memnun kalmıştır. Çünkü Bizans ordusu oldukça güçlüydü ve dört ayrı orduya karşı büyük bir asker gücüyle karşı çıkabilecek durumdaydı. Bizans ordusunun planını öğrenen İslam ordusunun komutanları, aralarında haberleşmişlerdir. Amr bin As, tek cephede savaşmanın uygun olacağını belirtmiş ve diğer komutanlar da bu görüşü benimsemişlerdir. Bu durumu Hz. Ömer'e bildirmişler ve Hz. Ömer, bu fikrin isabetli olduğunu belirterek savaş yeri olarak Yermük'ü seçmiştir.

İslam ordusunun Yermük'te toplandığını öğrenen Bizans İmparatoru, komutanlarına haber vererek ordunun Yermük'te toplanmalarını emretmiştir. Böylece Bizans ordusu, mevcut güçle birlikte yaklaşık 240,000 kişiye ulaşmıştır. Bu sırada Hz. Ömer, Irak'ta galip gelen Halid bin Velid'e hemen Yermük'teki orduya katılmasını emretmiş ve onu başkomutan olarak atamıştır. İslam ordusu, Halid bin Velid'in yönetimindeki birliklerin katılımıyla 46,000 kişiye ulaşmıştır. Halid bin Velid, savaş alanına girdiğinde İslam ordusunun dört ayrı komutanla cephelerde savaşa hazırlandığını, buna karşılık Bizans ordusunun tam bir savaş düzeni içinde olduğunu fark etmiştir. Bu durumu gören Halid bin Velid, diğer dört komutana yanlış savaş düzeni oluşturduklarını, bu düzende savaşı kazanmanın mucize olacağını ve yenildikleri takdirde İslam ordusunun varlığının sona ereceğini belirtmiştir. Her komutanın kendi birliğini değil, tüm İslam ordusunu yönetmesi gerektiğini vurgulamıştır. Halid bin Velid, orduyu bilinenin dışında bir düzene sokmuştur. Askerlerini ayrıştırarak birlikleri her biri biner kişilik olmak üzere 38 bölüğe ayırmış, merkezde 18, sağda ve solda onar birlik bırakmıştır. Merkez bölüğünü Ebu Ubeyde bin Cerrah ve Şurahbil bin Hasane'ye, sağ kanadı Amr bin As'a, sol kanadı ise Ebu Süfyan'a vermiştir.

Savaş günü, Halid bin Velid birlikleriyle düşmana hücum etmeye başlamıştır. Bu ani taarruz karşısında Bizans ordusu ne yapacağını şaşırmıştır. Bizans kuvvetleri, savaş meydanının dışına kaçmaya başlamışlardır. Bu fırsatı değerlendiren İslam ordusu, Bizans piyadeleri üzerine toplu hücuma geçmiştir. Bu hücum, Bizans ordusunun dağılmasına neden olmuştur. Vakusa Vadisi'ne doğru gerilemeye başlayan Bizanslılar, birbirlerini çiğneyerek açtıkları hendeklere dökülmüşlerdir. Bazı kaynaklara göre Bizans ordusunda 120,000 kişi, İslam ordusunda ise 3,000 Müslüman hayatını kaybetmiştir.

Savaş sonucunda Irak, Lübnan, Suriye ve Şam civarı Müslümanların eline geçmiştir. Bu zafer, İslam ordusunun Doğu Roma İmparatorluğu karşısındaki en büyük başarılarından biri olarak tarihe geçmiştir. Ayrıca, bu savaş sonrasında İslam ordusu, Bizans İmparatorluğu'nun doğudaki hâkimiyetini sarsmış ve bölgedeki dengeyi Müslümanlar lehine değiştirmiştir.

Yermük Savaşı, İslam dünyasının tarihinde önemli bir dönüm noktası olarak kabul edilmektedir. Bu savaş, Müslümanların Bizans İmparatorluğu karşısındaki üstünlüğünü pekiştirmiş ve İslam'ın yayılma sürecine büyük bir ivme kazandırmıştır. Ayrıca, Halid bin Velid'in üstün stratejik ve taktiksel zekâsı, İslam ordusunun başarısında belirleyici bir rol oynamıştır. Bu zafer, Müslümanların moralini yükseltmiş ve onları daha büyük fetihlere teşvik etmiştir.