Çaldıran Savaşı, 23 Ağustos 1514 tarihinde Osmanlı Devleti hükümdarı Yavuz Sultan Selim ile Safevi Devleti hükümdarı Şah İsmail arasında gerçekleşmiştir. Savaş, Van Gölü'nün kuzeydoğusunda yer alan Çaldıran Ovası'nda yapılmıştır. Şah İsmail'in Bağdat'ı ele geçirmesi, Osmanlı Devleti ve Memluk Devleti için ekonomik ve siyasi büyük sorunlara yol açmıştır.

Savaşın temel nedeni mezhep ayrılığıdır. Safevi Devleti'nin propagandalarının önüne geçmek ve Doğu'da siyasi otoriteyi sağlamak isteyen Yavuz Sultan Selim, 1514 yılında İstanbul'dan hareket etti. Çaldıran Ovası'nda iki Türk ordusu karşı karşıya geldi. Safevi Devleti ordusu bozguna uğradı ve Şah İsmail, ordusunu ve hazinesini bırakarak savaş meydanından güçlükle kaçtı. Bu kaçış sonucunda Safevi Devleti ordusu dağıldı ve bir kısmı da esir alındı. Ayrıca, Safevi Devleti'nin çıkardığı Şahkulu İsyanı da savaşın nedenlerinden biridir.

Savaştan sonra Yavuz Sultan Selim, Veliaht Şehzade Süleyman'a, Mısır Suriye Türk Memluk Sultanı'na, Macaristan Kralı'na, Lehistan Kralı'na, Rodos Şövalyeleri'ne, Bursa Kadılarına, İstanbul Kadılarına ve Edirne Kadılarına fetihnameler göndermiştir.

Çaldıran Savaşı zaferiyle Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu Osmanlı Devleti'nin kontrolüne geçti. Anadolu'daki Şii tehlikesi büyük ölçüde önlendi. Zaferin ekonomik açıdan en önemli sonucu, Tebriz, Halep ve Bursa İpek Yolu'nun denetiminin Osmanlı Devleti'ne geçmesidir. Ayrıca, İran'dan yaklaşık bin sanatçı, bilgin ve şair İstanbul'a getirildi. İran Seferi dönüşünde Turnadağ Savaşı (1515) ile Dulkadiroğulları Beyliği'ne son verildi ve böylece Anadolu'da Türk siyasi birliği sağlandı. Aynı zamanda Osmanlı Devleti, Memluk Devleti ile komşu hale geldi. Osmanlı Devleti'nde Türk-İslam birliği sağlanmış oldu. Anadolu'da Safevi Devleti'nin propagandaları sona erdi. Safevi Devleti'nin elinde bulunan Mardin Kalesi, Kemah Kalesi ve Diyarbakır Kalesi ele geçirildi. Gürcistan ise Osmanlı Devleti'nin denetimi altına girdi.