Ortaçağ Avrupa'sında, sosyal, teknolojik ve kültürel gelişmeler askeri taktikleri, topçu ve süvarilerin görevlerini değiştirerek savaş tarzının önemli ölçüde dönüşmesine neden olmuştur. Dünyanın diğer bölgelerinde de benzer değişimler gözlemlenmiştir. Beşinci yüzyılda, yoğun bir piyade kuvvetinden oluşan Çin orduları, kuzeyindeki Türkler ve diğer göçebe halkları örnek alarak süvari ağırlıklı birliklere dönüşmüştür. Orta Doğu ve Kuzey Afrika'da, Avrupa'ya benzer hatta bazen daha üstün teknolojiler kullanılmıştır. Japonya'da kullanılan Ortaçağ savaş tarzı, 19. yüzyıl sonlarına kadar devam etmiştir. Afrika'da ise, Kongo'nun kuzey bölümü ve Sahra çölü güneyi, Senegal Irmağı havzası, Fulani İmparatorluğu ve Sennar Krallığı gibi Sudan ülkelerinde 19. yüzyıl boyunca Ortaçağ savaş silahları ve taktikleri kullanılmıştır.

Ortaçağ savaşlarının kökeninde, teknolojik değişiklikler büyük bir rol oynamıştır. Bu değişikliklerin en önemlilerinden biri üzenginin bulunmasıdır. Çin ve Orta Doğu'da uzun yıllardır kullanılan üzengi, 8. yüzyılda Avrupa'da kullanılmaya başlanmıştır. Demir ve çelik işçiliğinde gelişmiş devletler, üzengi sayesinde daha güçlü süvari birlikleri oluşturmuşlardır. Romalılar gibi önceki imparatorluklar, atlı birlikleri daha çok izcilik ve destek uygulamalarında kullanmışlardı. Üzenginin kullanılması, binicinin otururken bile silahını kullanabilmesine olanak tanıdığı için süvariler savaş saflarında ön sıraya geçmiştir. Avrupa'da ağır zırhlı şövalyeler kuvvet merkezi olurken, Moğolistan'da hafif zırhlı atlı okçular önem kazanmıştır. Çin İmparatorluğu'nda ise ana kuvvetler bu iki sınıfın ortasında yer almaktaydı.

Birçok tarihçi, Adrianople (Edirne) Savaşı'nı Ortaçağ'ın başlangıcı ve Roma İmparatorluğu döneminin sonu olarak görmektedir. Bu savaş, süvarinin geleneksel piyade üzerindeki üstünlüğünü göstermiş ve önümüzdeki yüzyıllarda görülecek olan büyük Ortaçağ savaş tarzının karakterini belirlemiştir.

Savaşlar, az miktarda ve çok pahalı olan atlı süvarilerin etrafında gerçekleşmekteydi. Bu durum, Ortaçağ'da ortaya çıkan sosyal düzenin devamını sağlıyordu. Atlı bir süvari olmak, büyük bir yetenek ve önemli bir eğitim gerektirdiğinden, önceki dönemlerdeki vatandaştan oluşan orduların aksine, savaşçılık tam süreli bir iş haline gelmişti. Bu durum, toplumda soylular adı verilen üst sınıf ile çoğunluğu oluşturan alt sınıf arasındaki ayrımı daha da kolaylaştırmıştır. Feodal soylular, merkeziyetçi olmayan devletler içinde büyük bir güç kazanmışlardır. Bu sebeple, Roma lejyonları kadar büyük, örgütlü ve iyi eğitilmiş birliklerin oluşturulması zorlaşmıştır. Birliklerin çoğunluğunu ise bu derebeylerinin vasalları olan köylüler veya paralı askerler oluşturmaktaydı.

Ortaçağ savaş tarzının sonu, diğer savaş tarzları gibi teknolojik ve sosyal değişikliklerle olmuştur. Merkeziyetçi hükümetlerin güç kazanması, düzenli orduların ve Fransız Compagnies d'Ordonnance gibi yarı düzenli orduların ortaya çıkmasına sebep olmuştur.

Ortaçağ'da aceleyle yapılan bir geri çekilme, düzenli bir geri çekilmeden çok daha fazla can kaybına neden olabiliyordu. Kaybeden taraf geri çekilmeye başladığında, atlı birliklerin hızlı süvarileri piyade baskısına dayanamayarak kaçan düşmana kolaylıkla yetişebiliyordu. Birçok Ortaçağ savaşında, kaçmaya çalışırken öldürülen asker sayısı, savaşırken öldürülen asker sayısından oldukça fazlaydı. Atlı şövalyeler, savaş sırasında kaygılı askerlerin koruması altında olan okçuları ve piyadeleri çok kısa sürede ve rahatlıkla öldürebiliyordu.

Merkeziyetçi devletlerdeki çözülme, ana geçim kaynağı geniş çaplı yağmacılık olan bir dizi grubun ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Bu gruplar arasında en dikkate değer olanı Vikinglerdi. Bu grup, genellikle küçük ve hızlı hareket etmek zorunda kaldıkları için bölgedeki zenginlikleri ve halkı korumak amacıyla müstahkem mevkiler yapmak faydalı oluyordu.

Ortaçağ dönemi orduları, kuşatma yaparken bazı kuşatma araçları kullanmışlardır. Bu araçlar arasında:

Kullanılan en iyi kuşatma teknikleri arasında lağımcılık da bulunur. Lağımcılık konusunda en başarılı devlet Osmanlı Devleti'dir.

Ortaçağ'da yaşanmış olan en önemli savaşlardan bazıları şunlardır: